Hulpvraag
Ik, Anke, begeleid/verzorg mijn man al sinds de diagnose thuis, en nu ook tijdens zijn laatste fase van zijn ziek-zijn (uitgezaaide prostaatkanker en uitbehandeld). Ik zie er enorm tegenop alleen achter te blijven; ik ben nog nooit alleen geweest en hij heeft mij altijd enorm beschermd in het leven, financiële zekerheid geboden en veel regelzaken op zijn schouders genomen.
Ondanks dat we emotioneel het niet goed bij/met elkaar kunnen vinden, zijn we de laatste jaren wel meer naar elkaar toe gegroeid en ben ik hem ook steeds meer gaan waarderen.
Het afscheid voelt nu alsof ik ook voor de helft afscheid neem van mijzelf. Ik ervaar dit als zwaarder en heftiger dan toen ik met mijn eigen moeder hetzelfde proces doorliep (ook kanker). Ik ben geen prater (met vreemden), heb hier geen goede ervaringen mee (teleurgesteld in de hulp o.a. voor het verwerken van mijn borstkanker), dus ben erg sceptisch over wat iemand voor mij kan betekenen.
Omdat mijn dochter de emotionele druk zwaar vindt, als ik me wel naar haar uit (ze heeft zelf al erg veel energievretende problemen), wend ik mij tot u/iemand.
Omdat ik geen gebruik maak van internet en ik zelf moeite heb met het zoeken naar hulp, heeft mijn dochter dit formulier voor mij ingevuld, gebaseerd op ons laatste telefoongesprek.

Relatie tot de overledene: echtgenoot
Verstandhouding met de overledene:

Over de aanvrager
Huidige (of meest recente) werk:
Geslacht: vrouw
Leeftijd: 68

Voorkeuren m.b.t. coach
Type coach: geen voorkeur
Geslacht coach: vrouw
Leeftijd coach: 50+