Relatietherapeut gezocht om te kijken of we samen verder moeten gaan, na ruim 23 jaar samen te zijn geweest

Toelichting op de situatie
Ik ben al meer dan 23 jaar samen met mijn partner. We hebben het altijd leuk en fijn gehad. We hebben nagenoeg nooit onenigheid of ruzie en alles leek altijd vanzelf te gaan. Ik ben geen prater als het echt over emotie gaat en mijn partner ook niet. Er was ook eigenlijk vaak geen reden om daarover te praten (althans, die zagen wij niet denk ik).

Mijn moeder is overleden toen ik bijna 4 was en tot op de dag van vandaag is "de door" een van mijn grootste trauma's. Maar ik praat er nagenoeg nooit over omdat ik het weggestopt heb. Mijn partner heeft 7 jaar geleden zijn vader en ik mijn schoonvader verloren door zelfdoding, hij is voor de trein gesprongen.
Mijn schoonmoeder zegt er nooit iets over en tot op de dag vandaag weten wij niet de reden waarom hij dat heeft gedaan. Voor zover wij weten was hij niet depressief of iets dergelijks. In het begin hebben we het er samen veel over gehad, maar omdat je geen reden weet is het heel moeilijk om dat een plekje te geven, we doen het beiden op een andere manier. En aangezien we beiden niet hebben geleerd om te praten kunnen we dat ook niet zo goed.

Anderhalf jaar geleden merkte ik dat mijn partner steeds meer afstand nam, hij zat in zijn Ipad en Iphone, had nergens zin in, wilde geen vakantie nemen en ook niet op vakantie met allerlei vage redenen, maar die heb ik geaccepteerd zonder het verder te bespreken en uit te spreken (fout, ik weet het). In september heeft hij aangegeven dat hij niet mee wilde op een weekend weg omdat hij niet wist wat hij nu wilde met onze relatie omdat ook hij het idee had dat het allemaal niet meer ging zoals het in een relatie behoort te gaan, met liefde, aandacht, intimiteit. We waren uit elkaar aan het groeien. Hij was al onder behandeling van een psycholoog en daar schaamde hij zich voor dus dat had hij niet verteld(!!!!).
Ik ben daar ook geweest, echter na 2 gesprekken hebben we geconstateerd dat het voor mij niet echt nodig was.
Toen hebben we een aantal gesprekken gehad, we kunnen het wel, maar het zit er niet voldoende ingebakken en toen ging het iets beter en daarna weer slechter. Ik heb niet ingegrepen en het ook niet bespreekbaar gemaakt.

Begin juli ben ik er achter gekomen dat hij een relatie had met een ander. Ik heb meteen mijn spullen gepakt en ben weggegaan. Na een week ben ik terug naar huis gegaan en is hij weggegaan. Meteen vanaf het begin heb ik aan
hem door laten schemeren dat hij terug mag komen, ik hou echt nog steeds heel veel van hem, en ik wil proberen hem te vergeven. Ik heb hem wel gezegd dat ik dan wel in relatietherapie wil. In het begin hebben we elkaar nog wekelijks gezien, samen wezen lunchen, wezen eten en gesproken, hele serieuze gesprekken. Hij is in behandeling geweest bij meerdere psychologen, 1 heeft hem onder hypnose gebracht om te proberen dat hij beter/gemakkelijker kan praten, de andere heeft geconstateerd dat hij ADHD heeft (dat weet ik echt 23 jaar) en heeft hem daar handvatten voor gegeven om goed mee om te kunnen gaan.

Nu duurt dit al meer dan 4 maanden en ik heb hem gevraagd wat hij nu verder wil, meteen in het begin heeft hij al aangegeven dat hij met die ander is gestopt en dat hij alles op een rijtje moet zetten. Omdat ik dit ook niet meer vol kan houden en ik ook graag verder wil, had ik hem gevraagd of hij mij uiterlijk 15/11 wilde laten weten wat hij nu verder wil. En, zoals ik al had verwacht, geen enkele reactie. Vervolgens ben ik heel erg boos geworden, heb ik alles gezegd wat ik hiervan vond en hem gezegd dat hij tot afgelopen maandag de tijd had en dat ik anders zou gaan beslissen om te stoppen. Maandag is hij geweest, 's avonds nog gebeld, heeft van mij uitstel gehad tot gisteren en is gisteravond geweest. Het was een grote huilpartij van beiden kanten omdat ik antwoord wilde en dreigde anders te beslissen (en die beslissing kon alleen maar zijn stoppen wat volledig tegen mijn gevoel in druiste). Hij gaf steeds aan dat hij het echt niet wist en vervolgens is hij toch weggegaan.

Hij gaf aan dat hij het echt niet weet, dat zijn hoofd een grote flipperkast is, dat de psycholoog hem ook niet kan helpen en dat hij er echt niets aan kan doen. Vervolgens vraag ik hem of hij dan na wil denken of hij het huis wil of niet dan dan wordt hij heel boos omdat hij daar helemaal niet over na wil denken. Ik heb hem gevraagd of ik dan een keer mee naar de psycholoog mag, maar hij geeft aan dat hij daar niet meer heen wil omdat hij er toch niets aan heeft. Ik heb hem nu gevraagd of hij dan evt. open staat voor relatietherapie omdat daarin dan duidelijk zal worden of we beter wel of niet met elkaar verder kunnen gaan. Ik dacht, laat ik de daad maar meteen bij het woord met de vraag aan jullie of jullie denken hier iets mee te kunnen.

Als ik kijk naar de top 10 relatieproblemen denk ik dat Vreemdgaan, Relatie op vriendschapsniveau, Saai geworden, , Zwijgende relatie, Intimiteit en seks op ons van toepassing zijn.
Ik hoop dat het zo en beetje duidelijk is

Deadline: op korte termijn